Δημήτρης Δανίκας
Αναμενόμενο. Οπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Και τι ράβδος. Με τα γκλομπ και με τα χημικά. Εφόρμησαν ως μαινόμενοι ταύροι να τους σπάσουν τα παΐδια. Η χτεσινή «πολεμική» έφοδος της μπατσαρίας εναντίον πλήθους εργατών στην οδό Σταδίου, αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά το αληθινό πρόσωπο του συστήματος. Του κάθε συστήματος.
Είσαι φρόνιμος; Ε, τότε αποδεκτός. Δεν είσαι; Ε, τότε θα σε κάνω μαύρο από το ξύλο. Γνωστά όλα αυτά. Το συνηθίσαμε. Κάθε αταξία πληρώνεται. Μερικές φορές πολύ ακριβά. Άσε το άλλο. Που αρκετοί εξ ημών και υμών καλλιεργούμε τις αυταπάτες μας και ταΐζουμε τις ψευδαισθήσεις μας. Έτσι ξεγλιστράμε από τις ενοχές και τις τύψεις μας.
Ας πούμε. Ο πρώτος λέει «αϊ σιχτίρ με τα κομμούνια». Κάποιος άλλος θα πει «Πάλι το ΠΑΜΕ; Πάλι φασαρίες; Πάλι καταστρέφουν το εμπορικό κέντρο;». Κάποιος τρίτος θα πει «αφού παραβίασαν την απαγόρευση της αστυνομίας καλά να πάθουν». Κάποιος τέταρτος δεν θα πει τίποτα. Αυτός μονίμως στο χα χα χου χα. Και πάει λέγοντας.
Τρία τα τελικά κρατούμενα. Είτε είναι το ΠΑΜΕ είτε κάποια άλλη συνδικαλιστική οργάνωση είτε κάποια αυθόρμητη σύναξη τα ίδια γκλομπ θα έπιπταν και τα ίδια θα συνέβαιναν. Αγαπητέ μου μην έχεις την παραμικρή αμφιβολία. Κόπιασε να διαμαρτυρηθείς στο πεζοδρόμιο και αν καταφέρεις να διαφύγεις με καρούμπαλο στο κρανίο να θεωρηθείς τον εαυτό σου πολύ τυχερό. Οι κατασταλτικές δυνάμεις πάσχουν από αχρωματοψία.
Δεύτερο κρατούμενο. Το σύστημα λειτουργεί με δύο πρόσωπα. Από τη μια φοράει γραβάτα και κοστούμι και από την άλλη κραδαίνει φονικά εργαλεία. Άσε, σου λέει, να εκτονώνονται ανταλλάσσοντας ύβρεις. Άσε να ξεχαρμανιάζουν στα κοινοβουλευτικά έδρανα και στα τηλεοπτικά παραθύρια. Άσε να μουντζώνουν και να μας λούζουν με ροχάλες στις ταβέρνες και τα καφενεία. Έτσι όμως και τολμήσεις να διεκδικήσεις το δίκιο σου στο δρόμο και στο πεζοδρόμιο, ε τότε θα σε περιλάβουν οι «αστακοί» των ειδικών δυνάμεων.
Τρίτο και τελευταίο κρατούμενο. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία. Έτσι και στους δρόμους ξεχυθούν εκατοντάδες χιλιάδες οργισμένοι και ανυπάκουοι εγργαζόμενοι, έτσι και το σύστημα κλονισθεί, περίπου όπως στην Ουκρανία, ε τότε θα κατεβάσουν τα στρατά, τα τεθωρακισμένα και τους ελεύθερους σκοπευτές. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, το είχε πει ο κυρ Θόδωρος ο Πάγκαλος. Για την αυτοπροστασία του το σύστημα διαθέτει δεκάδες τρόπους και δεκάδες μηχανισμούς. Γιατί γνωρίζει. Πολύ καλά μάλιστα. Ότι ο πρώτος, ο βασικός εχθρός του δεν είναι ο εξ Ανατολών της Τουρκίας. Αυτός κυρίως λειτουργεί για την πώληση οπλικών συστημάτων, για τις πολεμικές βιομηχανίες και για τα λαμόγια τύπου Τσοχατζόπουλου. Ο βασικός εχθρός είναι εσωτερικός. Ο σκληρά εργαζόμενος Έλληνας.
Αργοπεθαίνει στα κάτεργα εργασίας. Αργοπεθαίνει η ψυχούλα του από τον τρόμο της ανεργίας. Τον κοπανάνε εν ώρα διαμαρτυρίας. Και ενίοτε και όποτε το «κακό» μιας μαζικής εξέγερσης συμβεί, μπορεί να τον σκοτώσουν για την «σωτηρία» της πατρίδας!
Αναμενόμενο. Οπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Και τι ράβδος. Με τα γκλομπ και με τα χημικά. Εφόρμησαν ως μαινόμενοι ταύροι να τους σπάσουν τα παΐδια. Η χτεσινή «πολεμική» έφοδος της μπατσαρίας εναντίον πλήθους εργατών στην οδό Σταδίου, αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά το αληθινό πρόσωπο του συστήματος. Του κάθε συστήματος.
Είσαι φρόνιμος; Ε, τότε αποδεκτός. Δεν είσαι; Ε, τότε θα σε κάνω μαύρο από το ξύλο. Γνωστά όλα αυτά. Το συνηθίσαμε. Κάθε αταξία πληρώνεται. Μερικές φορές πολύ ακριβά. Άσε το άλλο. Που αρκετοί εξ ημών και υμών καλλιεργούμε τις αυταπάτες μας και ταΐζουμε τις ψευδαισθήσεις μας. Έτσι ξεγλιστράμε από τις ενοχές και τις τύψεις μας.
Ας πούμε. Ο πρώτος λέει «αϊ σιχτίρ με τα κομμούνια». Κάποιος άλλος θα πει «Πάλι το ΠΑΜΕ; Πάλι φασαρίες; Πάλι καταστρέφουν το εμπορικό κέντρο;». Κάποιος τρίτος θα πει «αφού παραβίασαν την απαγόρευση της αστυνομίας καλά να πάθουν». Κάποιος τέταρτος δεν θα πει τίποτα. Αυτός μονίμως στο χα χα χου χα. Και πάει λέγοντας.
Τρία τα τελικά κρατούμενα. Είτε είναι το ΠΑΜΕ είτε κάποια άλλη συνδικαλιστική οργάνωση είτε κάποια αυθόρμητη σύναξη τα ίδια γκλομπ θα έπιπταν και τα ίδια θα συνέβαιναν. Αγαπητέ μου μην έχεις την παραμικρή αμφιβολία. Κόπιασε να διαμαρτυρηθείς στο πεζοδρόμιο και αν καταφέρεις να διαφύγεις με καρούμπαλο στο κρανίο να θεωρηθείς τον εαυτό σου πολύ τυχερό. Οι κατασταλτικές δυνάμεις πάσχουν από αχρωματοψία.
Δεύτερο κρατούμενο. Το σύστημα λειτουργεί με δύο πρόσωπα. Από τη μια φοράει γραβάτα και κοστούμι και από την άλλη κραδαίνει φονικά εργαλεία. Άσε, σου λέει, να εκτονώνονται ανταλλάσσοντας ύβρεις. Άσε να ξεχαρμανιάζουν στα κοινοβουλευτικά έδρανα και στα τηλεοπτικά παραθύρια. Άσε να μουντζώνουν και να μας λούζουν με ροχάλες στις ταβέρνες και τα καφενεία. Έτσι όμως και τολμήσεις να διεκδικήσεις το δίκιο σου στο δρόμο και στο πεζοδρόμιο, ε τότε θα σε περιλάβουν οι «αστακοί» των ειδικών δυνάμεων.
Τρίτο και τελευταίο κρατούμενο. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία. Έτσι και στους δρόμους ξεχυθούν εκατοντάδες χιλιάδες οργισμένοι και ανυπάκουοι εγργαζόμενοι, έτσι και το σύστημα κλονισθεί, περίπου όπως στην Ουκρανία, ε τότε θα κατεβάσουν τα στρατά, τα τεθωρακισμένα και τους ελεύθερους σκοπευτές. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, το είχε πει ο κυρ Θόδωρος ο Πάγκαλος. Για την αυτοπροστασία του το σύστημα διαθέτει δεκάδες τρόπους και δεκάδες μηχανισμούς. Γιατί γνωρίζει. Πολύ καλά μάλιστα. Ότι ο πρώτος, ο βασικός εχθρός του δεν είναι ο εξ Ανατολών της Τουρκίας. Αυτός κυρίως λειτουργεί για την πώληση οπλικών συστημάτων, για τις πολεμικές βιομηχανίες και για τα λαμόγια τύπου Τσοχατζόπουλου. Ο βασικός εχθρός είναι εσωτερικός. Ο σκληρά εργαζόμενος Έλληνας.
Αργοπεθαίνει στα κάτεργα εργασίας. Αργοπεθαίνει η ψυχούλα του από τον τρόμο της ανεργίας. Τον κοπανάνε εν ώρα διαμαρτυρίας. Και ενίοτε και όποτε το «κακό» μιας μαζικής εξέγερσης συμβεί, μπορεί να τον σκοτώσουν για την «σωτηρία» της πατρίδας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου