Αργύρης Κωστάκης
Οι λάτρεις των αμερικανικών σήριαλ θα γνωρίζουν σίγουρα το πολιτικό δράμα House of cards με τον Κέβιν Σπέισι και τη Ρόμπιν Ράιτ. Καθηλωτικό όσο και ρεαλιστικό, για τα όσα συμβαίνουν στα άδυτα του Λευκού Οίκου. Στα σκοτεινά δωμάτια της εξουσίας. Στους διαδρόμους του Καπιτωλίου που οι «μεγάλοι» βυσσοδομούν και μπροστά τους το Μέγαρο Μαξίμου μοιάζει με παιδική χαρά.
Ο κεντρικός ήρωας ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένος Πολιτειών Φρανκ ΄Αντεργουντ, η επιτομή της άκρατης πολιτικής φιλοδοξίας και εξουσιομανίας, ο οποίος δεν δίστασε «να πατήσει ακόμη και πάνω από το πτώμα του» για να αναρριχηθεί, εκστομίζει την κορυφαία ατάκα όλων των εποχών, όταν κάποιον του λέει «μου είπες κατάμουτρα ψέματα». Ο Άντεργουντ ψύχραιμος του απαντάει «δεν σου είπα ψέματα, απλώς αναθεώρησα τις παραμέτρους της υπόσχεσής μου!».
Με αφορμή αυτή την κολοσσιαία επινόηση του κειμενογράφου της σειράς, για το πώς μπορεί να «μακιγιαριστεί» ένα κραυγαλέο ψέμα στην πολιτική, συνειδητοποίησα ότι ακριβώς το ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Τα αισχρά ψέματα άνανδρων πολιτικών, πρωθυπουργών, υπουργών και βουλευτών, παίρνουν άφεση αμαρτιών, καθώς δεν ήταν…ψέματα. Απλώς οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν τις παραμέτρους των υποσχέσεων και δεσμεύσεών τους. Όμως, αυτά τα ελεεινά ψέματα των περισσότερων πολιτικών είναι η κερκόπορτα των δεινών εκατομμυρίων Ελλήνων. Γιατί η αλήθεια στην πολιτική είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας. Γιατί τα βρωμερά ψέματα των περισσότερων πολιτικών μας οδήγησαν στη σημερινή κοινωνική καθίζηση. Γιατί η αλήθεια στην πολιτική είναι αυτή που δεν μετατρέπει έντιμους εργαζόμενους σε αποσυνάγωγους.
Πόσεις φορές, άραγε – είναι αμέτρητες – ακούσαμε τους έλληνες Φρανκ ΄Αντεργουντ να καλύπτονται πίσω από την «αναθεώρηση των παραμέτρων των υποσχέσεών τους»?
Πόσες φορές άραγε στο μέλλον – θα είναι αμέτρητες – θα ακούσουμε τους Έλληνες Φρανκ Άντεργουντ, «δεξιούς» ή «αριστερούς» να καλύπτονται πίσω από την «αναθεώρηση των παραμέτρων των υποσχέσεών τους»;
Πιστεύω πως ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς δεν ελπίζει, πλέον, σε τίποτα και περιμένει με λαχτάρα τις εκλογές – όποτε κι αν γίνουν – για να λυτρωθεί από τον πολιτικό Γολγοθά που ανεβαίνει. Δεν τον λυπάμαι, φυσικά, ο ίδιος επέλεξε αυτό τον ανήφορο. Ο ίδιος έκανε τον τελευταίο ανασχηματισμό – παρωδία. Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι ότι θα ηττηθεί στη «μονομαχία» με τον Αλέξη Τσίπρα. Όμως διερωτώμαι – κι ελπίζω να μου δίνουν αυτό το δικαίωμα οι φανατικοί του ΣΥΡΙΖΑ – όταν κυβερνήσει ο κ. Τσίπρας θα υλοποιήσει όλα όσα υπόσχεται τόσους μήνες; Ή έχει έτοιμη τη «μάσκα» του Φρανκ ΄Αντεργουντ και θα δικαιολογηθεί στα εκατομμύρια των ψηφοφόρων που τον πίστεψαν λέγοντας «δεν σας είπα ψέματα ότι μόλις διοικήσω θα ξαναζήσετε όπως το 2006, απλώς αναθεώρησα τις παραμέτρους της υπόσχεσής μου και θα συνεχίσετε να ζείτε τα ίδια και χειρότερα».
Προτού αρχίσετε να στέλνετε εμφυλιοπολεμικά σχόλια, όσοι πιστεύετε τυφλά στον ΣΥΡΙΖΑ ότι του χρόνου τέτοια μέρα θα τρώτε με χρυσά κουτάλια και σκέψεις σαν τις δικές μου αποτελούν εμπόδιο στο δρόμο προς την ψεύτικη ευημερία που σαν τάζουν, σκεφτείτε ότι κι εγώ είμαι ένας σαν εσάς. Ένας απλός πολίτης χωρίς καμία δύναμη, εκτός της ψήφου μου. Κάθε πρωί που ξυπνάω δίνω έναν υπεράνθρωπο αγώνα για την επιβίωση της οικογένειάς μου, όπως κι εσείς. Με τη μόνη διαφορά, ότι πλέον στα 51 μου δεν πιστεύω σε ψέματα πολιτικών. Αλλά μόνο στην αλληλεγγύη, την αλήθεια της πίστης στο Θεό και της έντιμης εργασίας. Της εργασίας που δεν μου δίνει κανένας Σαμαράς και δεν θα μου δώσει κανένας Τσίπρας. Κανένας πολιτικός. Κανένα κόμμα. Κι όσο αντέξω. Αλλά, τουλάχιστον, θα πεθάνω κάποτε με αξιοπρέπεια.
Οι λάτρεις των αμερικανικών σήριαλ θα γνωρίζουν σίγουρα το πολιτικό δράμα House of cards με τον Κέβιν Σπέισι και τη Ρόμπιν Ράιτ. Καθηλωτικό όσο και ρεαλιστικό, για τα όσα συμβαίνουν στα άδυτα του Λευκού Οίκου. Στα σκοτεινά δωμάτια της εξουσίας. Στους διαδρόμους του Καπιτωλίου που οι «μεγάλοι» βυσσοδομούν και μπροστά τους το Μέγαρο Μαξίμου μοιάζει με παιδική χαρά.
Ο κεντρικός ήρωας ο αντιπρόεδρος των Ηνωμένος Πολιτειών Φρανκ ΄Αντεργουντ, η επιτομή της άκρατης πολιτικής φιλοδοξίας και εξουσιομανίας, ο οποίος δεν δίστασε «να πατήσει ακόμη και πάνω από το πτώμα του» για να αναρριχηθεί, εκστομίζει την κορυφαία ατάκα όλων των εποχών, όταν κάποιον του λέει «μου είπες κατάμουτρα ψέματα». Ο Άντεργουντ ψύχραιμος του απαντάει «δεν σου είπα ψέματα, απλώς αναθεώρησα τις παραμέτρους της υπόσχεσής μου!».
Με αφορμή αυτή την κολοσσιαία επινόηση του κειμενογράφου της σειράς, για το πώς μπορεί να «μακιγιαριστεί» ένα κραυγαλέο ψέμα στην πολιτική, συνειδητοποίησα ότι ακριβώς το ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Τα αισχρά ψέματα άνανδρων πολιτικών, πρωθυπουργών, υπουργών και βουλευτών, παίρνουν άφεση αμαρτιών, καθώς δεν ήταν…ψέματα. Απλώς οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν τις παραμέτρους των υποσχέσεων και δεσμεύσεών τους. Όμως, αυτά τα ελεεινά ψέματα των περισσότερων πολιτικών είναι η κερκόπορτα των δεινών εκατομμυρίων Ελλήνων. Γιατί η αλήθεια στην πολιτική είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας. Γιατί τα βρωμερά ψέματα των περισσότερων πολιτικών μας οδήγησαν στη σημερινή κοινωνική καθίζηση. Γιατί η αλήθεια στην πολιτική είναι αυτή που δεν μετατρέπει έντιμους εργαζόμενους σε αποσυνάγωγους.
Πόσεις φορές, άραγε – είναι αμέτρητες – ακούσαμε τους έλληνες Φρανκ ΄Αντεργουντ να καλύπτονται πίσω από την «αναθεώρηση των παραμέτρων των υποσχέσεών τους»?
Πόσες φορές άραγε στο μέλλον – θα είναι αμέτρητες – θα ακούσουμε τους Έλληνες Φρανκ Άντεργουντ, «δεξιούς» ή «αριστερούς» να καλύπτονται πίσω από την «αναθεώρηση των παραμέτρων των υποσχέσεών τους»;
Πιστεύω πως ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς δεν ελπίζει, πλέον, σε τίποτα και περιμένει με λαχτάρα τις εκλογές – όποτε κι αν γίνουν – για να λυτρωθεί από τον πολιτικό Γολγοθά που ανεβαίνει. Δεν τον λυπάμαι, φυσικά, ο ίδιος επέλεξε αυτό τον ανήφορο. Ο ίδιος έκανε τον τελευταίο ανασχηματισμό – παρωδία. Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι ότι θα ηττηθεί στη «μονομαχία» με τον Αλέξη Τσίπρα. Όμως διερωτώμαι – κι ελπίζω να μου δίνουν αυτό το δικαίωμα οι φανατικοί του ΣΥΡΙΖΑ – όταν κυβερνήσει ο κ. Τσίπρας θα υλοποιήσει όλα όσα υπόσχεται τόσους μήνες; Ή έχει έτοιμη τη «μάσκα» του Φρανκ ΄Αντεργουντ και θα δικαιολογηθεί στα εκατομμύρια των ψηφοφόρων που τον πίστεψαν λέγοντας «δεν σας είπα ψέματα ότι μόλις διοικήσω θα ξαναζήσετε όπως το 2006, απλώς αναθεώρησα τις παραμέτρους της υπόσχεσής μου και θα συνεχίσετε να ζείτε τα ίδια και χειρότερα».
Προτού αρχίσετε να στέλνετε εμφυλιοπολεμικά σχόλια, όσοι πιστεύετε τυφλά στον ΣΥΡΙΖΑ ότι του χρόνου τέτοια μέρα θα τρώτε με χρυσά κουτάλια και σκέψεις σαν τις δικές μου αποτελούν εμπόδιο στο δρόμο προς την ψεύτικη ευημερία που σαν τάζουν, σκεφτείτε ότι κι εγώ είμαι ένας σαν εσάς. Ένας απλός πολίτης χωρίς καμία δύναμη, εκτός της ψήφου μου. Κάθε πρωί που ξυπνάω δίνω έναν υπεράνθρωπο αγώνα για την επιβίωση της οικογένειάς μου, όπως κι εσείς. Με τη μόνη διαφορά, ότι πλέον στα 51 μου δεν πιστεύω σε ψέματα πολιτικών. Αλλά μόνο στην αλληλεγγύη, την αλήθεια της πίστης στο Θεό και της έντιμης εργασίας. Της εργασίας που δεν μου δίνει κανένας Σαμαράς και δεν θα μου δώσει κανένας Τσίπρας. Κανένας πολιτικός. Κανένα κόμμα. Κι όσο αντέξω. Αλλά, τουλάχιστον, θα πεθάνω κάποτε με αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου