Μηδέν

 Δημήτρης Δανίκας

Με αφορμή τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτό το διαρκές βασανιστήριο νέων και γονιών.

Αυτές οι μυλόπετρες που θρυμματίζουν όνειρα, αγωνίες, ψυχές. Αυτόν τον μηχανισμό διάθεσης πτυχίων που καταλήγει σε εργοστάσιο εκατοντάδων χιλιάδων άνεργων επιστημόνων. Με αφορμή τον μαϊμουδισμό της χιλιοστής μεταρρύθμισης που για χιλιοστή φορά μεταρρυθμίζει τις πέτσινες μεταρρυθμίσεις! Η μεταρρύθμιση της μεταρρύθμισης ω ακινησία ελληνική!

Τα ζητήματα απλά. Αφού στα χαρτιά είμαστε μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης και μάλιστα της ευρωζώνη γιατί δεν υιοθετούμε το δικό τους εκπαιδευτικό σύστημα; Γιατί;

Όπου φροντιστήρια γιοκ. Όπου «πανελλήνιες» γιοκ. Όπου αποστήθιση γιοκ. Όπου μονιμότητα χωρίς αξιολόγηση γιοκ.

Τίποτα μα τίποτα δεν έχει την παραμικρή σχέση με το οποιοδήποτε εκπαιδευτικό σύστημα οποιασδήποτε ευρωπαϊκής χώρας.

Πρώτο. Η αξιολόγηση των μαθητών αρχίζει από τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού σχολείου.

Δεύτερο. Οι μαθητές που συνεχίζουν προς κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα εξετάζονται με κριτήριο όχι μόνο τα μαθήματά τους αλλά και την κρίση τους και την προσωπικότητά τους.

Τρίτο. Στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου οι μαθητές είναι λιγότεροι με αποτέλεσμα οι καθηγητές να παραδίδουν τα μαθήματά τους σα να πρόκειται σε φροντιστήριο.

Τέταρτο. Η διαχείριση της εισαγωγής κάθε μαθητή συντελείται από καθηγητές της αντίστοιχης πανεπιστημιακής σχολής.

Πέμπτο. Η πρόσληψη των καθηγητών στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση γίνεται από κάθε σχολείο ξεχωριστά, ανάλογα με τις ανάγκες του.

Έκτο. Κάθε καθηγητής αξιολογείται σε εξαμηνιαία βάση από ειδικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Έβδομο. Κριτήρια για την εισαγωγή κάθε μαθητή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι και η μάθηση και η κρίση και η προσφορά κάθε μαθητή στο κοινωνικό σύνολο. Γνωρίζω από πρώτο χέρι. Πρωταθλήτρια στην αποστήθιση με άριστα σε όλα τα μαθήματα που κόπηκε από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ο λόγος ένας και μοναδικός «Παπαγάλους δεν χρειαζόμαστε γιατί όλα αυτά μπορεί κανείς να τα βρει στο Internet».

Με απλά λόγια. Αποκέντρωση των εξουσιών. Αξιολόγηση καθηγητών. Και προώθηση μαθητών με προσωπικότητα και ερευνητικές επιδόσεις.

Ως εκ τούτου. Όσο οι πανελλήνιες έχουν σχέση με την ευρωπαϊκή ένωση, άλλο τόσο έχω εγώ με την Αστροφυσική. Η Ψωροκώσταινα εξακολουθεί να πορεύεται με τις στρεβλώσεις της. Μία εξ αυτών το εμπόριο ελπίδων και πτυχίων.

Το συμπέρασμα τριτοκοσμικό. Επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει τίποτα. Το πλεόνασμα δεν είναι οικονομικό. Πρώτα απ όλα πλεόνασμα υποκρισίας. Πλεόνασμα μαϊμουδισμού. Πλεόνασμα ακινησίας. Πλεόνασμα καθυστέρησης. Πλεόνασμα κοροϊδίας. Πλεόνασμα εικονικής πραγματικότητας. Πλεόνασμα επικοινωνίας. Πλεόνασμα «αυτοκτονιών».

Με τις Πανελλήνιες «σκοτώνουν τα παιδιά με υποσχέσεις, ψευδαισθήσεις και όνειρα πλαστά».

Για ένα πράγμα είμαι βέβαιος. . Όλοι, μα όλοι οι «καθηγητές» όλων των μεταρρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένης και της τελευταίας, έχουν βαθμολογηθεί από την Ιστορία με Μηδέν!