Γράφει: Η Άτροπος
Στην εποχή της χρεωκοπίας αυξάνει η αλληλεγγύη των ανθρώπων και η ευαισθησία του τραυματισμένου κράτους;
Αν ρωτήσετε έναν έναν χωριστά τους συμπολίτες μας, μπορεί και να πάρετε καταφατική απάντηση από τους πιο πολλούς.
Αν, όμως, δείτε κατάματα την πραγματικότητα θα δείτε ότι κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει, δυστυχώς…
Στον καιρό της δυστυχίας οι περισσότεροι κοιτάζουν πώς θα αρπάξουν το υστέρημα των άλλων, ενώ το κράτος περνάει από την αδιαφορία στην αναισθησία.
Για την Ελλάδα, μιλάω, ε…
Δυο μόνο περιστατικά. Πρώτον, συνταξιούχος ναυτικός, χτυπημένος από δυο εμφράγματα, μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό και ο καρδιοχειρουργός αρνείται να τον χειρουργήσει αν δεν πάρει φακελάκι 1,500 ευρώ.
– «Βρε καλέ μου, δεν έχω τόσα χρήματα, κάνε κάτι», ικέτευε ο άνθρωπος.
Τίποτα το κτήνος με μουτσούνα γιατρού. Το μόνο που δέχτηκε, μετά από 18 μέρες, ήταν να μειώσει σε 500 ευρώ το φακελάκι.
Ο ασθενής τον κατήγγειλε στην αστυνομία, τον έπιασαν και ο υπουργός τον έθεσε σε αργία.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα κάθεται και θα παίρνει το 75% του μισθού του… Τι απέγινε ο συνταξιούχος;
Πέθανε δυο μέρες μετά την επέμβαση που του έκανε άλλος χειρουργός.
«Καθυστέρησε πολύ να χειρουργηθεί», είπε ο ιατροδικαστής. Τον σκότωσε, δηλαδή, ο εκβιαστής γιατρός με τη στάση του.
Δεύτερον, κατάκοιτη γυναίκα, που πάσχει από σπάνια αρρώστια, ζει με αναπνευστήρα στο σπίτι της στα Χανιά.
Η ΔΕΗ γνωρίζει την άσχημη κατάστασή της, γι αυτό και σε παλαιότερο πρόβλημα στη γειτονιά φροντίζει να την τροφοδοτήσει με γεννήτρια, ώστε να μην της λείψει στιγμή το οξυγόνο.
Χθες, όμως, της έκοψαν το ρεύμα και η γυναίκα πέθανε…
Χρώσταγε, λέει, 800 ευρώ (μαζί με το «χαράτσι») και το συνεργείο του ΔΕΣΜΗΕ δεν ήξερε το πρόβλημά της. Χτύπησε το κουδούνι, δεν άνοιξε κανείς, οπότε ρεύμα τέλος.
Αλλά και ζωή, τέλος.
– «Πώς να ανοίξει την πόρτα μια τετραπληγική γυναίκα, ρε παιδιά:» ρωτάς.
– «Και πού θες να το ξέρουμε εμείς, ρε μπάρμπα;», σου απαντάνε.
«Η ΔΕΗ δεν έπρεπε να ενημερώσει το συνεργείο;», ρωτάς εσύ, «ναι αλλά και τα παιδιά της γυναίκας δεν το είχαν δηλώσει στο σύστημα», σου απαντούν οι άλλοι. Στο μεταξύ η γυναίκα πέθανε, για την ακρίβεια πνίγηκε χωρίς οξυγόνο.
Είναι από τις στιγμές που με εγκαταλείπει η αστική μου ευγένεια και θέλω απλώς να φωνάξω «ουστ κοπρίτες»…
Στον καιρό της δυστυχίας οι περισσότεροι κοιτάζουν πώς θα αρπάξουν το υστέρημα των άλλων, ενώ το κράτος περνάει από την αδιαφορία στην αναισθησία.
Για την Ελλάδα, μιλάω, ε…
Δυο μόνο περιστατικά. Πρώτον, συνταξιούχος ναυτικός, χτυπημένος από δυο εμφράγματα, μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό και ο καρδιοχειρουργός αρνείται να τον χειρουργήσει αν δεν πάρει φακελάκι 1,500 ευρώ.
– «Βρε καλέ μου, δεν έχω τόσα χρήματα, κάνε κάτι», ικέτευε ο άνθρωπος.
Τίποτα το κτήνος με μουτσούνα γιατρού. Το μόνο που δέχτηκε, μετά από 18 μέρες, ήταν να μειώσει σε 500 ευρώ το φακελάκι.
Ο ασθενής τον κατήγγειλε στην αστυνομία, τον έπιασαν και ο υπουργός τον έθεσε σε αργία.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα κάθεται και θα παίρνει το 75% του μισθού του… Τι απέγινε ο συνταξιούχος;
Πέθανε δυο μέρες μετά την επέμβαση που του έκανε άλλος χειρουργός.
«Καθυστέρησε πολύ να χειρουργηθεί», είπε ο ιατροδικαστής. Τον σκότωσε, δηλαδή, ο εκβιαστής γιατρός με τη στάση του.
Δεύτερον, κατάκοιτη γυναίκα, που πάσχει από σπάνια αρρώστια, ζει με αναπνευστήρα στο σπίτι της στα Χανιά.
Η ΔΕΗ γνωρίζει την άσχημη κατάστασή της, γι αυτό και σε παλαιότερο πρόβλημα στη γειτονιά φροντίζει να την τροφοδοτήσει με γεννήτρια, ώστε να μην της λείψει στιγμή το οξυγόνο.
Χθες, όμως, της έκοψαν το ρεύμα και η γυναίκα πέθανε…
Χρώσταγε, λέει, 800 ευρώ (μαζί με το «χαράτσι») και το συνεργείο του ΔΕΣΜΗΕ δεν ήξερε το πρόβλημά της. Χτύπησε το κουδούνι, δεν άνοιξε κανείς, οπότε ρεύμα τέλος.
Αλλά και ζωή, τέλος.
– «Πώς να ανοίξει την πόρτα μια τετραπληγική γυναίκα, ρε παιδιά:» ρωτάς.
– «Και πού θες να το ξέρουμε εμείς, ρε μπάρμπα;», σου απαντάνε.
«Η ΔΕΗ δεν έπρεπε να ενημερώσει το συνεργείο;», ρωτάς εσύ, «ναι αλλά και τα παιδιά της γυναίκας δεν το είχαν δηλώσει στο σύστημα», σου απαντούν οι άλλοι. Στο μεταξύ η γυναίκα πέθανε, για την ακρίβεια πνίγηκε χωρίς οξυγόνο.
Είναι από τις στιγμές που με εγκαταλείπει η αστική μου ευγένεια και θέλω απλώς να φωνάξω «ουστ κοπρίτες»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου