Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Σύγχυση ρόλων

Κέζα Λώρη
O Λαζόπουλος ασκεί κριτική στον Σαμαρά και η εκπρόσωπος του Σαμαρά ασκεί κριτική στον Λαζόπουλο. Δίκαιο; Δίκαιο θα πουν πολλοί, όλοι κρίνονται, ειδικά οι κριτές και οι επικριτές. Τα δημόσια πρόσωπα υπόκεινται όλα σε έλεγχο και είναι υπόλογα απέναντι στους πολίτες. Σαφές; Σαφές θα πουν πολλοί, καθώς το αίτημα της διαύγειας είναι από τα δημοφιλέστερα της εποχής.
Ωραία όλα τούτα και ισορροπημένα πλην όμως διαφεύγει μια λεπτομέρεια. Τα δημόσια πρόσωπα δεν έχουν όλα τον ίδιο ρόλο. Το ότι βρίσκονται υπό το φως των ίδιων προβολέων δεν κατανέμει ισόποσα τις ευθύνες. Για να το πούμε αλλιώς: ένας πρωθυπουργός διοικεί τη χώρα και λαμβάνει αποφάσεις που καθορίζουν την τύχη των πολιτών. Ένας σατιρικός ηθοποιός διασκεδάζει τα πλήθη ή τα εκνευρίζει ή τα οδηγεί σε απόλυτη βαρεμάρα. Ένας σατιρικός ηθοποιός δεν καθορίζει το μέλλον των θεατών του.
Ας δούμε την πιο χαρακτηριστική φράση της ανακοίνωσης που εξέδωσε η Νέα Δημοκρατία για τον Λάκη Λαζόπουλο αμέσως μετά την εκπομπή του.
 «Παρέλειψε να μας πει για ποιο λόγο έβγαλε πάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό, την περίοδο 2010- 2011, την ώρα που οι Έλληνες ζούσαν τον τρόμο της χρεοκοπίας».
Να απαντήσουμε ξερά; Επειδή έτσι γούσταρε. Εφόσον έχει φορολογηθεί, εφόσον τα κέρδισε στον ιδιωτικό τομέα, θα κάνει τα λεφτά του ό,τι θέλει και θα τα έχει όπου θέλει. Δεν έχει καμία υποχρέωση να δώσει λογαριασμό ούτε στον Σαμαρά ούτε στους θεατές του. Το Αλ Τσαντίρι είναι τηλεοπτικό πλατό, δεν είναι άμβωνας, δεν είναι ευαγές ίδρυμα, δεν είναι δημόσιος οργανισμός.
Ο φορολογούμενος καλλιτέχνης Λαζόπουλος μπορεί να φτιάξει ένα βουναλάκι με χαρτονομίσματα, να τους βάλει φωτιά και να χορεύει σαν αναστενάρης. Ο φορολογούμενος καλλιτέχνης Λαζόπουλος δεν  έχει καμία υποχρέωση να εξηγήσει τι κάνει με τα κέρδη που αποκόμισε από την ελεύθερη αγορά.
Στην φράση που απομονώσαμε από την ανακοίνωση είναι διακριτός ο υπαινιγμός για την ευμάρεια του Λαζόπουλου η οποία έρχεται σε αντίθεση με την ανέχεια του μέσου Έλληνα. Εν ολίγοις αποδίδεται ηθικό πλεονέκτημα στη φτώχεια: εάν εργαζόταν με τρεις κι εξήντα, εάν παραχωρούσε στον καναλάρχη την υπεραξία του, θα είχε δικαίωμα γνώμης. Με αυτό το σκεπτικό οδηγούμαστε στον αποκλεισμό από τον δημόσιο διάλογο όσων έχουν εισοδήματα πάνω από τον μέσο όρο. Ο φτωχός θα δικαιούται να εμπλέκεται σε πολιτικές συζητήσεις. Ο ευκατάστατος θα ανάβει πούρο και χαϊδεύοντας την κοιλάρα του θα λέει «γεια σου ρε Αντώνη με τον ΕΝΦΙΑ σου και με τις περικοπές σου».
Ας εμβαθύνουμε λίγο στην φράση που διαλέξαμε. Μήπως η περίπτωση Λαζόπουλου είναι δείγμα ηθικού εγωισμού; Γιατί άραγε τα 3 εκατομμύρια τα έστειλε στο εξωτερικό, λέγοντας ότι θα γυρίσει εκεί ταινίες; Γιατί δεν τα μοίρασε στους θεατές του που έχουν ανάγκη;  Εν ολίγοις γιατί δεν επέστρεψε στην κοινωνία όσα αφαίρεσε από την κοινωνία ο Σαμαράς;
Ας φανταστούμε πόσο γελοίος θα ήταν ένας ηθοποιός που μοιράζει κατοστάρικα με τον τρόπο που οι σαουδάραβες μοιράζουν χρυσά ρολόγια στους υποτελείς τους. Είναι προφανές ότι ο Λαζόπουλος θέλει ένα κράτος όπου οι πολίτες δεν έχουν τη δική ανάγκη του για να επιβιώσουν. Δεν είναι Φρειδερίκος και στο ιδεολογικό σύμπαν του η φιλανθρωπία δεν αντικαθιστά τις πολιτικές που επιτρέπουν αξιοπρεπή διαβίωση.
Να πούμε κάτι τελευταίο. Οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι, δια της νομοθεσίας, να υπακούουν τον Αντώνη Σαμαρά. Όταν λέει «πληρώστε φόρους», οι πολίτες πληρώνουν φόρους. Όταν λέει «τέρμα τα δίφραγκα», σημαίνει ότι τελείωσαν τα δίφραγκα. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Λάκη Λαζόπουλο. Όποιος θέλει, βλέπει την εκπομπή. Όποιος δεν θέλει, το κλείνει το ρημάδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου