ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ
Τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα ζούμε σε δύο
χρόνους: στον πραγματικό και στον πολιτικό. Από τον πρώτο δεν μπορείς να
απομακρυνθείς ούτε για λίγο, από τον δεύτερο ο μόνος κερδισμένος είναι
το πολιτικό σύστημα. «Κερδισμένος» τρόπος του λέγειν, γιατί αν κανείς
θελήσει να αναφερθεί στα οφέλη των κομμάτων από την προεκλογική τους
εκστρατεία, θα πρέπει να εθελοτυφλεί για να τα παραθέσει.
Στον πρώτο χρόνο ζουν όσοι βλέπουν τα προβλήματα, την κατάσταση της χώρας, τις άμεσες προς τρίτους υποχρεώσεις της, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τους δείκτες της ανεργίας και της φτώχειας, τη σχεδόν ανύπαρκτη ανάπτυξη. Στον δεύτερο χρόνο προσπαθούν να μας μεταφέρουν όσοι κατασκευάζουν φανταστικούς εχθρούς των θρησκευτικών συμβόλων, διαβεβαιώνοντας ότι «δεν θα απομακρυνθούν οι εικόνες από τα δημόσια κτίρια», όσοι κρατούν περιστέρια στα χέρια τους ή χαρίζουν οφειλές ή υπόσχονται εκατομμύρια ευρώ σε εν γένει παροχές. Στον πρώτο χρόνο ζουν όσοι αρνούνται να γλιστρήσουν στο φαντασιακό, όχι ίσως γιατί δεν θα ήθελαν, αλλά γιατί η καθημερινότητά τους δεν τους αφήνει κανένα περιθώριο διαφυγής.
Αδιάψευστος μάρτυρας του δεύτερου χρόνου, όσα παρακολουθούμε στους τηλεοπτικούς σταθμούς από κατά καιρούς εμφανίσεις των πολιτικών αρχηγών. Απάνθισμα δηλώσεων, ως σύντομη υπόμνηση ενός πρόσφατου παρελθόντος που «φρεσκάρει» τη μνήμη και την απελπισία. Η ανακολουθία (μια κομψή εκδοχή του ψεύδους) και η υποσχεσιολογία, από το σύνολο του προσωπικού, υπογραμμίζουν απλώς τη διόγκωση του πολιτικού αδιεξόδου.
Κι όμως· ύστερα από πέντε δύσκολα χρόνια θα περίμενε ο ψηφοφόρος μια άλλη συνταγή, εκτός από την επαναλαμβανόμενη και καταστροφική «λεφτά υπάρχουν». Κάποιος να τολμήσει να συντροφέψει, να ανακουφίσει, να κατευθύνει την πάσχουσα ελληνική κοινωνία με αποτελεσματικά μέτρα και όχι με ψηφοθηρικά ανεκπλήρωτα. Κάποιος, που δεν θα μας απειλήσει αλλά θα μας πείσει ότι έχει συναίσθηση πως την επόμενη μέρα των εκλογών θα εμφανιστούν και ο ελεγκτής και ο ταμίας. Κάποιος, που θα επιλέξει να συνυπάρξει μαζί μας στον πραγματικό χρόνο.
Στον πρώτο χρόνο ζουν όσοι βλέπουν τα προβλήματα, την κατάσταση της χώρας, τις άμεσες προς τρίτους υποχρεώσεις της, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τους δείκτες της ανεργίας και της φτώχειας, τη σχεδόν ανύπαρκτη ανάπτυξη. Στον δεύτερο χρόνο προσπαθούν να μας μεταφέρουν όσοι κατασκευάζουν φανταστικούς εχθρούς των θρησκευτικών συμβόλων, διαβεβαιώνοντας ότι «δεν θα απομακρυνθούν οι εικόνες από τα δημόσια κτίρια», όσοι κρατούν περιστέρια στα χέρια τους ή χαρίζουν οφειλές ή υπόσχονται εκατομμύρια ευρώ σε εν γένει παροχές. Στον πρώτο χρόνο ζουν όσοι αρνούνται να γλιστρήσουν στο φαντασιακό, όχι ίσως γιατί δεν θα ήθελαν, αλλά γιατί η καθημερινότητά τους δεν τους αφήνει κανένα περιθώριο διαφυγής.
Αδιάψευστος μάρτυρας του δεύτερου χρόνου, όσα παρακολουθούμε στους τηλεοπτικούς σταθμούς από κατά καιρούς εμφανίσεις των πολιτικών αρχηγών. Απάνθισμα δηλώσεων, ως σύντομη υπόμνηση ενός πρόσφατου παρελθόντος που «φρεσκάρει» τη μνήμη και την απελπισία. Η ανακολουθία (μια κομψή εκδοχή του ψεύδους) και η υποσχεσιολογία, από το σύνολο του προσωπικού, υπογραμμίζουν απλώς τη διόγκωση του πολιτικού αδιεξόδου.
Κι όμως· ύστερα από πέντε δύσκολα χρόνια θα περίμενε ο ψηφοφόρος μια άλλη συνταγή, εκτός από την επαναλαμβανόμενη και καταστροφική «λεφτά υπάρχουν». Κάποιος να τολμήσει να συντροφέψει, να ανακουφίσει, να κατευθύνει την πάσχουσα ελληνική κοινωνία με αποτελεσματικά μέτρα και όχι με ψηφοθηρικά ανεκπλήρωτα. Κάποιος, που δεν θα μας απειλήσει αλλά θα μας πείσει ότι έχει συναίσθηση πως την επόμενη μέρα των εκλογών θα εμφανιστούν και ο ελεγκτής και ο ταμίας. Κάποιος, που θα επιλέξει να συνυπάρξει μαζί μας στον πραγματικό χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου